وکیل اتفاقی : بر طبق قانون اساسی هر کس بخواهد از وکیل استفاده نماید باید از وکلای رسمی دادگستری استفاده نمایید، این به این معنی است که یک نوشته عادی بین دو فرد به عنوان وکالت نامه نمی‌تواند صلاحیت برای حضور فردی به عنوان وکیل در دادگاه باشد، زیرا وکالت کاری کاملا تخصصی می باشد، ولی همین قانون در برخی از موارد اسثتنا قایل شده و اجازه به دریافت وکیل اتفاقی را می دهد. از نظر قانون وکالت موقتی تحت عنوان وکالت اتفاقی وجود دارد که فرد متقاضی وکالت اتفاقی باید فردی دارای معلومات کافی حقوقی باشد و هر فرد نمی تواند به عنوان وکیل اتفاقی خود را معرفی نمایید. وکیل اتفاقی تنها درباره بستگان و حداکثر سه بار در سال حق وکالت دارد.
اصولا وکالت اتفاقی به این معناست که شخصی بدون دارا بودن پروانه وکالت دادگستری، به صورت استثنایی و محدود از حق خویشاوندان خود به شرط داشتن میزانی دانش حقوقی در دادگاه‌ها دفاع کند.
طبق قانون ایران غیر از وکلای رسمی دادگستری که دارای مجوز وکالت می باشند هیچ شخصی دیگری نمی‌تواند در جلسه دادگاه وکالت کردن و از فرد دیگری دفاع نمایید، مگر به‌طور اتفاقی و تحت عنوان وکیل اتفاقی . وکیل اتفاقی باید دارای دانش حقوقی کافی باشد ولی وکیل دادگستری نباشد و آن می تواند تنها برای بستگان خود وکالت نمایید همچنین وکیل اتفاقی تنها سه بار در سال می‌تواند وکالت انجام دهد.
وکیل اتفاقی باید درخواست کتبی خود را ارائه نموده و همچنین میزان تحصیلات ، تجربیات و سایر موارد را ارائه نمایید و در خواست صدور مجوز وکیل اتفاقی را نمایید.